In de jaren 90 op het VWO dacht ik na over een vervolgopleiding. Ik wilde ‘iets medisch’, bijvoorbeeld Geneeskunde wat toen nog vaak de studie ‘Medicijnen’ werd genoemd. Die medicijnen en hun bijwerkingen weerhielden mij van deze studie, hoe zinvol reguliere geneesmiddelen soms ook konden zijn. Het werd fysiotherapie, later volgende manuele therapie en andere cursussen die gerelateerd zijn aan fysiotherapie. Ik merkte dat ik door de cursussen patiënten steeds beter kon helpen.In de opleiding fysiotherapie, manuele therapie en de meeste fysio cursussen wordt het menselijk lichaam opgedeeld in stukjes. Heb je last van je knie dan is er iets met je knie. Heb je last van je schouder dan moet daar ter plekke wel iets aan de hand zijn. Het lichaam leek opgebouwd uit LEGO blokjes, een blokje voor de schouder, een blokje voor de knie, misschien een paar blokjes samen voor de romp en zo verder.